Είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι οι φόροι στα ακίνητα οδηγούν σε σταδιακή απαλλοτρίωση της περιουσίας. Ιδιαίτερα όταν η τελευταία δεν δημιουργεί εισόδημα, φαινόμενο πολύ συχνό την εποχή του μνημονίου.
Εκτός από την ουσιαστική επιβάρυνση του φορολογούμενου πολίτη, οι αφαιμάξεις αυτές έχουν και μια άλλη ιδιότητα που για να τη συνειδητοποιήσουμε πρέπει να έχουμε δυνατή μνήμη ή να ψάξουμε στα αρχεία της φορολογικής νομοθεσίας: πέρα από κλίμακες και τρόπο υπολογισμού αλλάζει πολύ συχνά ονομασία. Οβίδειες μεταμορφώσεις.Ας θυμηθούμε την αρχική ονομασία: Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ). Ο πρώτος φόρος κρίθηκε αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ακολουθούν τα αδέλφια του:
■ ΤΑΠ: Τέλος Ακίνητης Περιουσίας Ν. 2130/1993 μέσω ΔΕΗ.
■ ΦΜΑΠ: Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας Ν. 2459/1997 που ισχύει έως και το έτος 2007. Προσέξτε το επικοινωνιακό: μόνο «μεγάλης»!
■ ΕΤΑΚ: Ενιαίο Τέλος Ακινήτων του Ν. 3634/2008. Πιο κομψή ονομασία, πιο αποδεκτή από το σύνολο του πληθυσμού. Η έκτακτη εισφορά στο έτος 2009 ήταν συνήθως πιο υψηλή.
■ ΦΑΠ: Ξανά Φόρος Ακίνητης Περιουσίας του Ν. 3842/2010. Με διαφορετικές κλίμακες. Χειρότερος από τον αρχικό συνώνυμό του για τα έτη 2010 έως και 2013.
■ ΕΦΑ: Ενιαίος Φόρος Ακινήτων. Το εκκολαπτόμενο νεότερο τέκνο που θα ανεβεί στον αυτοκρατορικό θρόνο από 01.01.2014 εκτοπίζοντας τους προκατόχους του. Γράψτε και δύο προτεινόμενες ονομασίες για το μέλλον:
■ ΦΕΔ: Φόρος Εμπραγμάτων Δικαιωμάτων.
■ ΦΑΚ: Φόρος Απεικόνισης Κτηματολογίου.
Εκτός από αυτές έχουμε και άλλες συγγενικές ονομασίες. Διαβάστε και θυμηθείτε:
■ ΦΑΥ: Φόρος Αυτόματου Υπερτιμήματος.
■ ΤΣΑ: Τέλος Συναλλαγής Ακινήτων Ν. 3427/2005.
Και πολλά άλλα που δεν έχουν αριθμό, όπως φόρος υπεραξίας, αναπροσαρμογής, χαρτόσημο, συμπληρωματικός φόρος κ.τ.λ. Κατά τα άλλα, η ιδιοκτησία προστατεύεται από το Σύνταγμα. Ακόμα και το λεγόμενο από τον λαό «χαράτσι» άλλαξε ονομασία. Η αρχική ήταν ΕΕΤΗΔΕ - Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών του Ν. 4021/2011. Τώρα ονομάζεται ΕΕΤΑ - Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων του Ν. 4127/2013. Τίποτα πιο τακτικό από το «έκτακτο». Προφανώς η αλλαγή έγινε για να τηρήσουν τον λόγο τους οι πολιτικοί αρχηγοί: πράγματι ως ΕΕΤΗΔΕ λειτούργησε μόνο δύο χρόνια! Την κατάργησή του υποσχέθηκαν και όχι τη μετονομασία του, ούτε την ψήφιση παρόμοιου φόρου με διαφορετικά αρχικά! Η απόλυτη εφαρμογή της αρχής της συνέπειας!
Σκεφτήκατε ποτέ γιατί οι άλλοι γνωστοί στο ευρύ κοινό φόροι δεν αλλάζουν όνομα; Ο φόρος εισοδήματος, ο ΦΠΑ, ο φόρος μεταβιβάσεως; Θεμιτό να διαφωνεί κανείς με τις κλίμακες, τις απαλλαγές και τις ειδικότερες νομοθετικές ρυθμίσεις του φόρου εισοδήματος. Ο κοινός νους όμως δεν μπορεί να διαφωνεί με την ύπαρξή του. Εχει ο φορολογούμενος ένα ετήσιο εισόδημα αποδεδειγμένο, κάποιο ποσό από αυτό πρέπει να καταβάλλει στα δημόσια ταμεία. Κάκιστες οι συχνές αλλαγές, χείριστη η κατάργηση ή ο περιορισμός του αφορολόγητου, αναγκαία όμως η ύπαρξη του φόρου με ευχή για τις ιδανικές προσαρμογές του στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Θεμιτό να διαφωνεί κάποιος με τα ποσοστά του ΦΠΑ ανάλογα με το πωλούμενο προϊόν, αλλά όχι με την ύπαρξή του. Πραγματοποιήθηκαν εισπράξεις από πωλήσεις ή υπηρεσίες; Ενα όποιο ποσοστό ανήκει στο κράτος, το υπόλοιπο και μεγαλύτερο στον πωλητή. Μακάρι οι συντελεστές να διαμορφωθούν σε πιο ταιριαστά επίπεδα με τις σύγχρονες συναλλαγές, αλλά δεν είναι θεμιτό να επιθυμούμε την κατάργησή του. Αλλοι φόροι σαν τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων; Το ίδιο σκεπτικό. Θεμιτή η ύπαρξή τους καθόσον καταβλήθηκε τίμημα. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε τα ποσοστά τους, τις τυχόν απαλλαγές τους και τον τρόπο υπολογισμού τους. Γι' αυτό οι φόροι αυτοί έχουν διαχρονικά τα ίδια ονόματα. Γιατί είναι δίκαιοι, θεμιτοί και καθολικά αποδεκτοί στη βάση τους.
Ομως οι φόροι στην ιδιοκτησία με ποια λογική υπάρχουν καθόσον:
α) Η ύπαρξη των ακινήτων και μόνο δεν δημιουργεί διακίνηση χρήματος είτε ως τίμημα, είτε ως εισόδημα, είτε ως δαπάνη.
β) Φορολογείται κανονικά το εισόδημα όταν υπάρχει.
γ) Φορολογήθηκαν όταν αποκτήθηκαν είτε μέσω μεταβίβασης, είτε μέσω δωρεάς ή κληρονομιάς.
δ) Θα φορολογηθούν ξανά όταν πουληθούν ή κληρονομηθούν και μάλιστα σε διαρκώς υψηλότερες αντικειμενικές αξίες.
Η φορολογία της ακίνητης περιουσίας στο βάθος είναι τιμωρία της αποταμίευσης και πολλαπλά επαναλαμβανόμενη φορολογία του εισοδήματος καθόσον τα περισσότερα ακίνητα αγοράστηκαν με το φορολογημένο εισόδημα του πολίτη που δεν καταναλώθηκε. Οι νομοθέτες της σχετικής φορομπηχτικής πολιτικής αισθάνονται κάπου βαθιά μέσα τους τις ενοχές τους. Γνωρίζουν ότι οι φόροι αυτοί γίνονται «νόμιμοι» αφού ψηφίζονται, αλλά δεν είναι ούτε «ηθικοί», ούτε «θεμιτοί».
Σε ποιες άλλες περιπτώσεις παρατηρείται τόσο συχνή αλλαγή της ονομασίας; Απαριθμήστε φαινόμενα. Αλλάζουν συχνά όνομα:
■ Οι καταζητούμενοι που με την αλλαγή στοιχείων δυσκολεύουν τη σύλληψή τους.
■ Οι αποτυχημένοι πολιτικοί σχηματισμοί όταν κάνουν νέο ξεκίνημα ή αναδόμηση.
■ Οι πτωχευμένοι επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν εταιρείες με άλλες επωνυμίες.
■ Οσοι ασκούν κάποιο επάγγελμα χωρίς άδεια ή βρίσκονται στα όρια της νομιμότητας.
■ Τα χωρίς εμπορική επιτυχία προϊόντα που με τη μεταβολή ονομασίας εξαπατούν το κοινό.
■ Οι παράνομες οργανώσεις και οι κατάσκοποι.
Διαχρονικοί μιμητές αυτών των κατηγοριών, οι πολιτικοί μας. Βαπτίζουν και ξαναβαπτίζουν το ανοσιούργημά τους αναπτύσσοντας διαχρονικά την ψυχολογία του «νονού». Χάριν του φόρου αυτού μετέτρεψαν το κοινοβούλιο σε βαπτιστήριο. Στη σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ κάθε νέα ονομασία μάς εξαγνίζει από το άνομο παρελθόν της προηγούμενης! Καλή υποδοχή στον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων.
